موجی از شادی و نشاط واقعی در برنامه های هلال احمر وجود دارد

وقتی یک برنامه گروهی، خواه نیکوکارانه و خواه فرهنگی در روستا انجام می شود موجی از شور و شوق و اشتیاق در بین اهالی روستا و به خصوص کودکان، نوجوانان و جوانان روستا به راه می افتد که این حس بلافاصله به همه ما منتقل می شود؛ موجی از شادی و نشاط واقعی که ارزش آن از هر چیزی در دنیا برایم بالاتر است.

به گزارش روابط عمومی جمعیت هلال احمر استان اصفهان زهرا ناطقی متولد سال ۱۳۷۶ ساکن روستای قمبوان عضو کانون هلال احمر روستای قمبوان شهرستان دهاقان از حضور و فعالیت هایش در هلال احمر چنین می‌گوید:

من حدود دو سال است که به صورت رسمی عضو سازمان جوانان هستم و انگیزه ام برای این کار حس ناب و بی نظیر نوع دوستی و کمک به مردم و به خصوص آسیب دیدگان در هر موقعیتی است.

در طی این مدت در دوره‌های آموزشی امداد و کمک های اولیه شرکت کردم و در کانون روستایی هم به مناسبت های مختلف برنامه‌های فرهنگی، اجتماعی مختلفی با کمک و همراهی بقیه ی اعضای کانون برگزار کردیم؛ در برنامه‌های مختلف نیکوکارانه که یا توسط سازمان ابلاغ شده بود و یا به پیشنهاد و ابتکار کانون و شهرستان خود ما طراحی شده بود هم شرکت داشتم.

ناطقی در خصوص فعالیت داوطلبانه گفت: به نظر من داوطلب بودن حس مسولیت پذیری فرد و دغدغه او برای درد و رنج دیگران و همدلی و مهربانی را نشان می دهد و هلال احمر هم زمینه و عرصه این فعالیت اجتماعی را برای جوانان فراهم کرده تا هم این حس فداکاری و مهربانی و شفقت به دیگران رشد کنه و هم مردم و به ویژه جوانان از خدمات داوطلبان استفاده ببرند.

وی فعالیت های هلال احمر را مفید دانسته و ادامه می دهد: اگرچه بسیاری از فعالیت ها و برنامه‌های جوانان بسیار ارزشمند و تاثیرگذار برای خودشان و سایر افراد هست ولی به نظر من هر سازمانی که در آن امید به رشد و پیشرفت باشه قابلیت رشد و بهتر شدن دارد و ما جوانان هلال احمر می‌توانیم با همفکری و خلاقیت برنامه‌های قوی تر و وسیع تری طراحی و اجرا کنیم و با استفاده از نیروی جوانی و شور و شوق خودمان به پیکره سازمان جوانان جمعیت جان تازه ببخشیم.

 ناطقی در پایان گفت: فعالیت در هلال احمر به ویژه زمانی که به فردی کمک و در کار خیری مشارکت می‌کنم بهترین احساسات انسانی را در من زنده می‌کند؛ من در هلال احمر یاد گرفتم چطور با دیگران ارتباط برقرار کنم با اعضای گروه تعامل برقرار کنم از موانع و مشکلات نترسم، برنامه ای را طراحی و آن را به کمک اعضای گروه اجرا کنم و پس از اجرا، نقاط قوت و ضعفش را بررسی و برای دفعات بعد از این تجربه استفاده نمایم و همه این‌ها در من احساس توانمندی و زنده بودن ایجاد می‌کند. وقتی یک برنامه گروهی، خواه نیکوکارانه و خواه فرهنگی در روستا انجام می‌شود موجی از شور و شوق و اشتیاق در بین اهالی روستا و به خصوص کودکان، نوجوانان و جوانان روستا به راه می افتد که این حس بلافاصله به همه ما منتقل می‌شود؛ موجی از شادی و نشاط واقعی که ارزش آن از هر چیزی در دنیا برایم بالاتر است.

 

 

مشاهده ۱۴۶
/
۱۴۰۰/۰۵/۱۱- ۱۲:۰۰
/
متن دیدگاه
نظرات کاربران
تاکنون نظری ثبت نشده است